Avontuur op Kalimantan

Het vliegen naar Banjarmasin (op Kalimantan) verliep iets minder soepel dan verwacht. Nadat we allemaal aan boord waren van het vliegtuig deed 1 motor het niet! Na drie kwartier wachten moesten we het vliegtuig uit en weer in de gate wachten. Een half uur later mochten we aan boord van een ander vliegtuig, dat maakte de vlucht gelijk een stukje spannender, maar na 45 minuten vliegen stonden we weer veilig met beide beentjes op de grond. (Later hoorde we dat deze vliegtuigen wel vaker problemen hebben met stijgen en landen, en vaak neerstorten!! AAAHHH)

Van Patrick en Dennis (jongens uit Singapore) hadden we de tip gekregen om Joe op te zoeken. Hij verhuurd een aantal kamers. Dit hebben we dan ook gedaan. Joe had alleen geen kamers mee vrij, maar binnen een uur had hij een kamer voor ons in elkaar gebouwd, haha.

Na onze spannende vliegreis hadden we ontzettend veel zin in een biertje, maar alcohol is illegaal in Banjarmasin. Geloof het of niet, maar in de hele stad mag geen bier gedronken worden. Je gaat gewoon vier maanden de bak in als ze je zien met bier! Leuk zo’n moslim stad!
Alleen waar dingen verboden worden ontstaat er natuurlijk een zwarte markt en gelukkig kende Joe deze maar al te goed! Er was 1 Chinees restaurant waar Joe ons ’s avonds mee naar toe nam, zij betalen geld aan de politie en mogen daarom bier verkopen. Dus wij zaten daar tussen de politie mannen een biertje te drinken en kikker poten te eten! Ja echte kikker poten.. Heerlijk, smaakt naar kip!

Die avond werden we mee gevraagd door een anti terrorist politie man om naar de discotheek te gaan, uiteraard ook met Joe. Hier werden we als koninginnen behandeld in de VIP. Flessen dure cognaq, eigen zitruimte, karaoke en live muziek. De politie heeft zoveel macht dat ze niets hoeven te betalen en alles kunnen maken. Aan het einde van de avond stonden wij tussen de lokale meiden op tafels en stoelen te dansen. Daar word je dan toch nog een beetje dorstig van, dus Rolien vroeg om de bar, maar die is er niet! Steek je aansteker in de lucht en er komt een mannetje waarbij je stiekem een biertje kan bestellen (7,50 euro per stuk).

Onze eerste avond met Joe was super gezellig, na een bordje nasi goreng op straat zijn we vervolgens door een fietskarretje naar Joe’s place gebracht om heerlijk te gaan slapen.
De volgende dag nam Joe ons mee op de boot voor de kanaaltour. Alle huizen zijn gebouwd op palen in het water. De mensen wassen zich in het water, poepen en plassen erin, gebruiken het als prullenbak en doen de afwas in het water. Je kunt zelf wel bedenken hoe schoon het eruit ziet.

Het was geweldig in de boot. Je ziet alle mensen zich zelf wassen in de rivier, iedereen zwaait naar je en kinderen willen high fives geven, dus springen in het water en klimmen op de boot! Het is zo bijzonder om te zien hoe gelukkig deze mensen zijn met zo ontzettend weinig!
Na de kanaaltour hebben we even een klein dutje gedaan, want ’s nachts om half drie moesten we weer klaar zitten voor het voetbal. Joe maakte voor ons om 1 uur een kopje speciale thee. Hij gebruikte hiervoor een blad uit de boom in zijn achtertuin. Deze thee zou ons wat energie geven zodat we goed wakker konden blijven voor het voetbal. Wij verwachten gewoon een avond melange, maar de thee pakte toch iets anders uit…
Na het voetbal om vijf uur ’s ochtends waren we nog steeds klaar wakker en zo stoned als een garnaal! Nou als we dan toch wakker zijn gaan we gewoon door, dus op naar de floating market. Hier komen alle boeren (vrouwen) van het land in bootjes met hun groenten en fruit om het te verkopen aan de vrouwen uit de stad, die het weer langs te huizen verkopen.

Dit begint ’s ochtends om 6 uur tot 9 uur. Rolien en Ilse moesten alleen wel een beetje plassen. Je staat in een hokje boven een gat en je plasje valt direct in het water, haha! En iedereen kan het zien!
Om half tien ’s ochtends lagen we in bed, maar slapen, nee hoor… we stuiterde en onze hoofden waren zo wild met zoveel gedachten, dat we om vier uur maar besloten er weer uit te gaan! Samen met Joe, die het zelfde had, zijn we gaan biljarten en eten. Pas ’s avonds, ruim 36 uur later konden we in slaap komen. Heerlijk zo’n kopje kruidenthee hahaha! (Joe heeft inmiddels plannen om er een handeltje mee te beginnen want volgens ons verdien je goud geld als je dit in Nederland gaat verkopen haha!)

De volgende dag heeft Joe ons nog mee genomen naar zijn moeder, een slimme zakenvrouw die wat gasstations heeft en dus super veel geld heeft. Mega huis, waar we lekker een eitje mochten bakken en toast konden eten.

Na het ontbijt zijn we naar een mijn geweest, opzoek naar diamanten. Helaas geen diamanten gevonden, dus we zijn nu officieel failliet.
’s Avonds hebben we een biertje gedronken met Joe, onze laatste avond! De dag erna werden we door Joe uitgezwaaid en moesten wij ruim 20 uur met de bus. Niet een lekkere luxe bus. Nee, eerst vier uur in een overvolle lokale bus zonder airco! Om vervolgens nog 16 uur in een bus met airco te zitten, maar met allemaal gillende kleine kinderen. Dan denk je toch alles wel zo’n beetje gehad te hebben. Nee… ’s nachts om drie uur pech! Ja pech, sta je dan langs de kant van de weg. Een uur later was het gerepareerd en ’s ochtends om zes uur arriveerden we bij de neef van Joe waarmee we drie dagen de jungle in gaan op een boot! Eerst nog een dag in het dorp bij de haven verbleven want Rolien en Ilse gaan niet eerder de jungle in zonder voetbal gekeken te hebben. Dus hebben we gezellig met een Amerikaanse jongen aan het malt bier Nederland gekeken, met een gerust hart konden we de volgende dag de jungle in. Op een grote boot met eigen kok, kapitein, en gids vertrokken we over het water de diepe jungle in om met als groot doel de orang oetangs te zien. Het national park waar we door heen gingen helpt orang oetangs die uit gevangenschap komen weer wild te worden, zodat ze op een gegeven moment weer terug kunnen naar het wild. Dit doen ze door twee keer op een dag in de jungle voedertijden in te lassen. De orangs oetangs die hier naar toe komen zijn nog afhankelijk van deze voedertijden, de orang oetangs die op een gegeven moment niet meer komen zijn zelfstandig geworden en kunnen terug het wild in. Wij zijn naar deze voedertijden geweest om de orang oetangs van dichtbij te zien, onze gids deed telkens het geluid na van een mannetjes aap om de orang oetangs te roepen na ongeveer 10 minuten (ze moeten van ver komen) zie je de bomen ritselen en komen de orang oetangs stuk voor stuk aan geslingerd, echt een super mooi gezicht! Moeders met baby’s, de koning, en nog meer brutale apen. Ze komen gewoon naast je zitten om lekker te eten, sommige zijn iets meer verlegen en proberen op de meest grappige manieren om die ene banaan die naast je ligt te pakken te krijgen, dit kan 30 minuten duren voordat die moed verzameld heeft om die banaan te pakken! Ook tijdens het varen op de boot zie je veel dieren waaronder neusapen, orang oetangs, hagedissen en vreemde vogels. Krokodillen hebben we helaas niet gevonden omdat het water te hoog stond, maar er zitten er heel veel tot wel 10 meter lang. Hierdoor mochten we helaas niet zwemmen en niet eens met onze voeten in het water! Slapen deden we ook op de boot op het dek onder een klamboe erg romantisch! ;)..

Dag twee zijn we naar een stuk van het park geweest waar we goed konden rond lopen en de orang oetangs helemaal niet verlegen zijn, we moesten dus goed bij onze gids Mug blijven. Uiteraard waren Ilse en Rolien weer ongeduldig en besloten zelf even een rondje te lopen, op een gegeven moment waren we omsingeld door orang oetangs die gezellig bij ons kwamen zitten, echt bizar! Wij alleen in het park zittend naast wilde orang oetangs! Onze gids kwam vervolgens aan lopen en was gelukkig niet kwaad. Op een gegeven moment pakte een grote orang oetang de hand van Ilse en de gids vast en trok hun mee naar een schuur, erg spannend maar ook heel grappig! De aap scheen te weten dat in die schuur bananen opgeslagen liggen en wilde dat Ilse deze open maakte! :D Haha! Het waren echt super vette dagen! Na onze boot trip vertrokken we de volgende dag naar een grote stad Pontianak met het vliegtuig een stuk noordelijker op Kalimantan.

In het vliegtuig kwam de stewedess onze telefoonnummers en emailadressen vragen voor de piloot, haha. Ach waarom ook niet, tien minuten later kregen we al een sms binnen en ’s avonds hebben we gezellig met Oki (piloot) en Lala (stewedess) Brazilië- Nederland gekeken. Wat een wedstrijd! Rolien en Ilse helemaal in het oranje tussen wel 100 lokals in een groot cafe waar iemand met microfoon stond te presenteren. Het Wilhelmus mocht Ilse door de microfoon zingen! Er waren ook een hoop lokals voor Brazilie, dus het was een spannende wedstrijd, maar gelukkig hebben we gewonnen! :D
Ons visa loopt af dus wij gaan een visa run maken naar Borneo, het Maleise deel van dit eiland! Dus 10 uurtjes in de bus naar Kuching, een heerlijk vooruitzicht ;)!