Een bezoekje dat ik nooit zal vergeten!
Door: Ilse
Blijf op de hoogte en volg Ilse en Rolien
20 November 2008 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
Anneke, mijn nieuwe huisgenootje die had geregeld dat ze zaterdag vijf kinderen uit haar weeshuis mee mocht nemen naar het zwembad. Op deze manier besteed ze haar geld wat ze van vrienden via de Llinkactie heeft gekregen. Ik kan het niet op deze manier besteden, want ik krijg geen kinderen mee uit het Lotjeshuis.
Samen met nog wat andere uit huis zijn we naar het zwembad geweest super schattige kinderen uit het weeshuis. Na een gezellige middag zijn we ’s avonds uit eten geweest en ben ik nog samen met Maurice en Anneke naar de Sza Sza Szu gegaan.
Onwijs leuke avond gehad en toch nog leuke Surinaamse jongens leren kennen. Zou die dan toch bestaan hier?? Die Surinaamse droomjongen die ik graag had willen tegenkomen? Hehe… donderdag komen ze naar mijn laatste avond in de Havana dus we zullen zien :D…
Zondag zijn we met ons huis naar Overbridge geweest. Dit is een resort buiten de stad. Met de taxi heen en terug, entree betalen en we waren 12,50 euro kwijt omgerekend… terwijl een tripje via een organisatie 50 euro kost. Je kunt hier zoveel dingen op eigen houtje doen. Is stukken voordeliger!
We hebben hier heerlijk gezwommen en gehangen in de hangmat. Ik lag ook heerlijk te genieten van de laatste keer dat ik deze palmbomen zou zien…
Op ons eten moest ik helaas 1,5 uur wachten. Er was iets fout gegaan… ik werd steeds chagerijniger, want ja: Ik had onwijze trek! Ben maar weggelopen naar het water om rustig te blijven en toen ik terug kwam was de boodschap eindelijk duidelijk: ‘Ik kreeg een Colaatje aangeboden, omdat ik iets langer moest wachten!’ IETS LANGER! 1,5uur voor een patatje! Maar goed het smaakte lekker :D..
Na zo een heerlijke dag hebben we ’s avonds film gekeken en heerlijk geslapen.
Maandag heb ik lekker gewerkt. Er zijn natuurlijk een aantal hele lieve mensen in Nederland die mij via de Llink actie hebben gesponsord. Mevrouw Samsin (de leidinggevende van het Lotjeshuis) wilde het geld wel graag besteden, maar ik wilde het graag zelf doen. Ik heb haar wel gevraagd wat ze nodig heeft voor de kinderen. ‘Jongens onderbroekjes en meidenonderbroekjes en het liefst luiers’, zei ze…. Nou wat is er nu leuker dan kinderkleding te gaan shoppen zolang het niet voor je zelf is ;)… super schattige rompertjes onderbroekjes en luiers gekocht. Kom ik bij de kassa en ik zie de mensen heel apart naar me kijken. Ze zouden wel gedacht hebben, daar heb je weer zo een Nederlands meisje dat zwanger is geraakt ;) whaha! Dus ik riep al… het is voor een weeshuis!
Dinsdag was mijn laatste dag in het Lotjeshuis. Het afscheid was toch wel iets zwaarder dan ik had verwacht. Het feit dat je die kinderen waarschijnlijk nooit meer ziet vond ik heel erg! Sommige hebben in die korte tijd toch wel een beetje je hart gestolen. Zulke schatjes! Maar goed niemand neemt mij die herinneringen meer af en ik zal de kinderen nooit vergeten!
Woensdag ben ik gezellig met Anneke ’s ochtends naar de stad geweest en ’s middags met haar mee naar het weeshuis waar zij werkt.
Ik had nooit verwacht dat dit mij zo zou aangrijpen. Als ik het in 1 woord moet omschrijven zou ik zeggen: ‘Gevangenis’. Na een middag daar te zijn geweest was ik volledig ontdaan. Ik heb daar gesproken met een vrouw die nog maar een paar jaar te leven heeft. Ze is heel ziek en woont samen met haar dochter in het huis. ‘Ja zuster, nee zuster’, zo praat een volwassen vrouw met een volledig verstand tegen de zusters. Ze mag niet eens naar de overkant van de straat. Haar dochter moet slapen ’s middags, ze heeft er niets meer over te zeggen. Al het verdriet van zo’n vrouw… dat doet zoveel pijn. Je gaat naar huis, maar deze vrouw blijft daar achter met haar dochter, 24 uur per dag, zeven dagen per week. Het meisje wil tandarts worden… er is zoveel ambitie, maar het kan niet… ze kan haar droom niet waar maken! Dan voel je je zo onwijs verwend. Met je studie, m’n auto en m’n kamer en al die dingen die ik wel heb en waar ze hier alleen maar over kunnen dromen…
Het meisje is vijftien jaar en zit nu in groep acht. Ze heeft wel een grote achterstand, maar ze is onwijs leergierig dus kan het best ver schoppen.
Op een of andere manier wil ik iets gaan doen, voor deze vrouw en haar dochter, maar hoe? Daar ben ik nog niet helemaal uit, misschien een brief schrijven in Nederland. Kijken of ik sponsoren kan vinden die een beetje geld doneren. Als iedereen een beetje doneert kan deze vrouw samen met haar dochter een eigen huisje hebben en van haar laatste jaren genieten dan ‘gevangen’ te zitten tussen allemaal drukke kinderen!
Nu zit ik thuis en weet ik dat ik vrijdag naar huis toe moet… Gelukkig blijft Anneke hier nog tot eind januari en ik hoop dat we samen iets kunnen doen om deze vrouw nog een fijn leven te kunnen geven. Er zijn zoveel mensen die wel tien euro per maand kunnen missen….
Het lijkt me zo mooi om iets te doen!
Dit is dan een voorbeeld van iets wat me onwijs heeft aangegrepen, maar naast deze vrouw en haar dochter zijn er nog honderden, misschien wel duizenden andere gevallen, maar je moet ergens beginnen. Het moet ons gewoon lukken om in ieder geval deze twee personen gelukkig te maken!
Het was een best wel zware dag, maar toch ben ik blij dat ik daar geweest ben! Heb naast het gesprek nog met vier jongentjes rond de acht jaar gewandeld. Ik heb aan het einde ijsjes voor ze gekocht en je ziet ze duidelijk genieten van alle aandacht. Opeens komen ze met bloemen aanrennen die ze voor ons hebben gekocht en als er jongens naar ons fluiten dan nemen ze je in bescherming! Je weet niet wat je mee maakt. Dan ineens krijg je weer een dikke knuffel… ze genieten zo intens van de aandacht en dan…. ga je weer naar huis en laat je ze weer achter en dat maakte me zo verdrietig!
Zou ik dan misschien toch nog terug gaan naar Suriname?
Wie weet.. Ik denk dat als ik zaterdag thuis ben ik eerst tijd nodig heb om alles een plek te geven en dan gaan we eens kijken naar mijn volgende avontuur.
Ik ben moe van mijn dag, maar heb wel een voldaan gevoel. Ik ga zo lekker pizza eten!
Donderdag heb ik mijn eindevaluatie bij de organisatie en ’s middags ga ik nog even lekker zwemmen. ’s Avonds gaan we met het hele huis lekker uit eten en dan natuurlijk nog stappen….
Vrijdag uitslapen, laatste geld uitgeven (als het niet al op is)… en dan word ik ’s middags met de taxi opgehaald!
Zaterdag ochtend op Schiphol, ben benieuwd hoor! Heb er wel zin in.. het is alleen zo dubbel. Ik zou hier nog zoveel voor de kinderen willen doen.
Maar het is waarschijnlijk ook heel fijn om weer thuis te zijn met alle vertrouwde mensen om je heen!
Nou lieve mensen, ik ga nog even genieten van mijn laatste dagen…
Ik zou zeggen, tot volgende week!
Dikke zoen Ilse
Anneke, mijn nieuwe huisgenootje die had geregeld dat ze zaterdag vijf kinderen uit haar weeshuis mee mocht nemen naar het zwembad. Op deze manier besteed ze haar geld wat ze van vrienden via de Llinkactie heeft gekregen. Ik kan het niet op deze manier besteden, want ik krijg geen kinderen mee uit het Lotjeshuis.
Samen met nog wat andere uit huis zijn we naar het zwembad geweest super schattige kinderen uit het weeshuis. Na een gezellige middag zijn we ’s avonds uit eten geweest en ben ik nog samen met Maurice en Anneke naar de Sza Sza Szu gegaan.
Onwijs leuke avond gehad en toch nog leuke Surinaamse jongens leren kennen. Zou die dan toch bestaan hier?? Die Surinaamse droomjongen die ik graag had willen tegenkomen? Hehe… donderdag komen ze naar mijn laatste avond in de Havana dus we zullen zien :D…
Zondag zijn we met ons huis naar Overbridge geweest. Dit is een resort buiten de stad. Met de taxi heen en terug, entree betalen en we waren 12,50 euro kwijt omgerekend… terwijl een tripje via een organisatie 50 euro kost. Je kunt hier zoveel dingen op eigen houtje doen. Is stukken voordeliger!
We hebben hier heerlijk gezwommen en gehangen in de hangmat. Ik lag ook heerlijk te genieten van de laatste keer dat ik deze palmbomen zou zien…
Op ons eten moest ik helaas 1,5 uur wachten. Er was iets fout gegaan… ik werd steeds chagerijniger, want ja: Ik had onwijze trek! Ben maar weggelopen naar het water om rustig te blijven en toen ik terug kwam was de boodschap eindelijk duidelijk: ‘Ik kreeg een Colaatje aangeboden, omdat ik iets langer moest wachten!’ IETS LANGER! 1,5uur voor een patatje! Maar goed het smaakte lekker :D..
Na zo een heerlijke dag hebben we ’s avonds film gekeken en heerlijk geslapen.
Maandag heb ik lekker gewerkt. Er zijn natuurlijk een aantal hele lieve mensen in Nederland die mij via de Llink actie hebben gesponsord. Mevrouw Samsin (de leidinggevende van het Lotjeshuis) wilde het geld wel graag besteden, maar ik wilde het graag zelf doen. Ik heb haar wel gevraagd wat ze nodig heeft voor de kinderen. ‘Jongens onderbroekjes en meidenonderbroekjes en het liefst luiers’, zei ze…. Nou wat is er nu leuker dan kinderkleding te gaan shoppen zolang het niet voor je zelf is ;)… super schattige rompertjes onderbroekjes en luiers gekocht. Kom ik bij de kassa en ik zie de mensen heel apart naar me kijken. Ze zouden wel gedacht hebben, daar heb je weer zo een Nederlands meisje dat zwanger is geraakt ;) whaha! Dus ik riep al… het is voor een weeshuis!
Dinsdag was mijn laatste dag in het Lotjeshuis. Het afscheid was toch wel iets zwaarder dan ik had verwacht. Het feit dat je die kinderen waarschijnlijk nooit meer ziet vond ik heel erg! Sommige hebben in die korte tijd toch wel een beetje je hart gestolen. Zulke schatjes! Maar goed niemand neemt mij die herinneringen meer af en ik zal de kinderen nooit vergeten!
Woensdag ben ik gezellig met Anneke ’s ochtends naar de stad geweest en ’s middags met haar mee naar het weeshuis waar zij werkt.
Ik had nooit verwacht dat dit mij zo zou aangrijpen. Als ik het in 1 woord moet omschrijven zou ik zeggen: ‘Gevangenis’. Na een middag daar te zijn geweest was ik volledig ontdaan. Ik heb daar gesproken met een vrouw die nog maar een paar jaar te leven heeft. Ze is heel ziek en woont samen met haar dochter in het huis. ‘Ja zuster, nee zuster’, zo praat een volwassen vrouw met een volledig verstand tegen de zusters. Ze mag niet eens naar de overkant van de straat. Haar dochter moet slapen ’s middags, ze heeft er niets meer over te zeggen. Al het verdriet van zo’n vrouw… dat doet zoveel pijn. Je gaat naar huis, maar deze vrouw blijft daar achter met haar dochter, 24 uur per dag, zeven dagen per week. Het meisje wil tandarts worden… er is zoveel ambitie, maar het kan niet… ze kan haar droom niet waar maken! Dan voel je je zo onwijs verwend. Met je studie, m’n auto en m’n kamer en al die dingen die ik wel heb en waar ze hier alleen maar over kunnen dromen…
Het meisje is vijftien jaar en zit nu in groep acht. Ze heeft wel een grote achterstand, maar ze is onwijs leergierig dus kan het best ver schoppen.
Op een of andere manier wil ik iets gaan doen, voor deze vrouw en haar dochter, maar hoe? Daar ben ik nog niet helemaal uit, misschien een brief schrijven in Nederland. Kijken of ik sponsoren kan vinden die een beetje geld doneren. Als iedereen een beetje doneert kan deze vrouw samen met haar dochter een eigen huisje hebben en van haar laatste jaren genieten dan ‘gevangen’ te zitten tussen allemaal drukke kinderen!
Nu zit ik thuis en weet ik dat ik vrijdag naar huis toe moet… Gelukkig blijft Anneke hier nog tot eind januari en ik hoop dat we samen iets kunnen doen om deze vrouw nog een fijn leven te kunnen geven. Er zijn zoveel mensen die wel tien euro per maand kunnen missen….
Het lijkt me zo mooi om iets te doen!
Dit is dan een voorbeeld van iets wat me onwijs heeft aangegrepen, maar naast deze vrouw en haar dochter zijn er nog honderden, misschien wel duizenden andere gevallen, maar je moet ergens beginnen. Het moet ons gewoon lukken om in ieder geval deze twee personen gelukkig te maken!
Het was een best wel zware dag, maar toch ben ik blij dat ik daar geweest ben! Heb naast het gesprek nog met vier jongentjes rond de acht jaar gewandeld. Ik heb aan het einde ijsjes voor ze gekocht en je ziet ze duidelijk genieten van alle aandacht. Opeens komen ze met bloemen aanrennen die ze voor ons hebben gekocht en als er jongens naar ons fluiten dan nemen ze je in bescherming! Je weet niet wat je mee maakt. Dan ineens krijg je weer een dikke knuffel… ze genieten zo intens van de aandacht en dan…. ga je weer naar huis en laat je ze weer achter en dat maakte me zo verdrietig!
Zou ik dan misschien toch nog terug gaan naar Suriname?
Wie weet.. Ik denk dat als ik zaterdag thuis ben ik eerst tijd nodig heb om alles een plek te geven en dan gaan we eens kijken naar mijn volgende avontuur.
Ik ben moe van mijn dag, maar heb wel een voldaan gevoel. Ik ga zo lekker pizza eten!
Donderdag heb ik mijn eindevaluatie bij de organisatie en ’s middags ga ik nog even lekker zwemmen. ’s Avonds gaan we met het hele huis lekker uit eten en dan natuurlijk nog stappen….
Vrijdag uitslapen, laatste geld uitgeven (als het niet al op is)… en dan word ik ’s middags met de taxi opgehaald!
Zaterdag ochtend op Schiphol, ben benieuwd hoor! Heb er wel zin in.. het is alleen zo dubbel. Ik zou hier nog zoveel voor de kinderen willen doen.
Maar het is waarschijnlijk ook heel fijn om weer thuis te zijn met alle vertrouwde mensen om je heen!
Nou lieve mensen, ik ga nog even genieten van mijn laatste dagen…
Ik zou zeggen, tot volgende week!
Dikke zoen Ilse
-
19 November 2008 - 23:36
Natascha:
Hee meis!
Super gaaf om al je verhalen zo telezen! Geniet er nog eventjes van, maar dat gaat zeker goed komen. Lijkt me indd wel zoals je zegt dat het een dubbel gevoel is. Maar deze ervaring kunnen ze niet meer van je afpakken en zul je je altijd blijven herinneren. Zie je wel weeer keertje in Vianen :D dan babbelen we bij over je avontuur! Liefs Natascha -
20 November 2008 - 08:01
Mamsie En Erik:
Hoi Moppie,
Tja wat een verhaal heb je weer. Wat maak je toch veel mee, leuke dingen, maar ook dingen die je duidelijk heel erg aangrijpen. :-)
Mooi dat je straks als je weer in Nederland bent, toch gaat proberen iets voor deze mensen te betekenen. Wie weet met een heel mooi resultaat.
Wij zijn in ieder geval heel trots op je, dat je dit allemaal zelf hebt gedaan. Deze reis om iets te betekenen voor de kinderen in het weeshuis. Maar ook dat je er 6 hele fijne weken van hebt gemaakt, veel hebt gezien van het land, er zal wellicht nog heel veel zijn wat je niet hebt gezien.
Dus wie weet ga je er snel nog een keer naar terug. :-)
Geniet nog even van je laatste 2 dagen daar, niet de laatste avond nog verliefd worden op een Surinamer :-)
We sluiten je zaterdag weer in de armen.
Dikke knuffel,
Mamsie en Erk -
20 November 2008 - 08:26
Ingrid:
Ey ils!
Ik heb je verhalen wel steeds gelezen hoor, maar geen 1 keer gereageerd haha. En nu 2 dagen voordat je weer thuis komt plaatst ik een berichtje;)Ik heb je hockeyschoentjes gemist in het veld,het spel werd niet eens meer om de 2 minuten stil gelegd door SHOOT;)
En voor de rest wil ik zeggen dat ik het echt een mooi idee vind dat jij je zo heb ingezet daar voor de kids! RESPECT AAAAAAAIGHT
tot zondag meis!Goede vlucht!
Liefs je allerleukste teamgenootje ING -
20 November 2008 - 20:17
Sjonnie:
Dag meissie,
ik lees dat al wa je heb gezien in ons mooie lantje, je wel wa heb gedaan. Hoop da het je ook lukt om wa voor die vrouwtje en haar dochtertje te doe vanuit je koue landje. Misschie da je nog een keer weer hier na toe kom om te kijk hoe het da met de vrouw ga als er wa geluk is voor de hun. Kan ik je nog veel plezier wense vannaaf en da ik je misshien nog wel zie en anders misshien morgen nog bij de tuigjes. Heel plezier vannaaf en een goed reis terug.
Groetjes va je Sjonnie. -
20 November 2008 - 23:17
Liek&Lon:
Hey meissie!
Jeetje, zit het er alweer op, wat is dat snel gegaan zeg! Het afscheid nemen zal niet makkelijk worden, denk ik. In elk geval kun je terug kijken op een hele mooie tijd daar en gauw weer nieuwe plannen maken! Geniet nog van je laatste dagje daar en succes morgenavond/zaterdagochtend!
Dikke knuffel van ons en tot snel! -
21 November 2008 - 18:55
Pap:
Helemaal niet gereageerd op je laatste bericht, ik zou me moeten schamen.
Maar hoe dan ook hier be n ik weer. Je hebt heel wat ervaringen opgedaan. Niet allen de leuke dingen maar ook de dingen waar wij maar liever onze ogen voor sluiten. Ik vind het geweldig dat je ook het leed van anderen ziet en er ideen over hebt.Wanneer je concrete plannen met ons bespreekt kunnen wij samen misschien wat moois doen. Ik heb het idee dat je een geweldige tijd in Suriname hebt doorgebracht en er heel veel van geleerd hebt.
Natuurlijk heb je ook genoten van de zon en alles wat daar bij komt kijken maar dat is je gegunt. Veel liefs en tot zaterdag, je vader.................
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
